Wzory i kolory
W palecie barw mienią się czerwień, róż, fiolet, żółć, błękit, zieleń, biel… Szyszki i część materiałów dekoracyjnych gromadzone są znacznie wcześniej. Niektóre kwiaty pięknie wyglądają tylko w ogródku i na łące i nie można ich wykorzystać do dekoracji. Istotną część materiału do strojenia dywanów stanowią polne kwiaty z całej okolicy, pochodzące z miejsc znanych i od dawna odwiedzanych. Do tego liście, gałązki, kłosy, kora, mchy.
– Kiedy zbliża się Boże Ciało, trzy dni przed nim wszyscy, którzy mogą, wyruszają na zbieranie kwiatów, nie zważając na skwar i żar z nieba – opowiada Maria Pełka, była prezeska Parafialnego Stowarzyszenia „Spycimierskie Boże Ciało”. – Kiedy pada deszcz, zrywają kwiaty w ostatniej chwili, bo mokrych nie da się przechowywać.
Większość kwiatów nie nadaje się do dłuższego przechowywania – zerwane szybko tracą kolor, dlatego wielu parafian hoduje je w ogródkach i zrywa bezpośrednio przed ułożeniem. Zebrany materiał zazwyczaj przechowywany jest w chłodnym, przyciemnionym i wilgotnym miejscu, najczęściej w piwnicach, garażach i stodołach. Wszystko zależy od doświadczenia i wiedzy układających te kwiaty.
Entuzjazm, pomysłowość i trud
Kiedy nadejdzie ten długo oczekiwany dzień, wszyscy prześcigają się w pomysłach, żeby ich odcinek wyglądał ładniej niż u sąsiada i inaczej niż w ubiegłym roku. W dywanach jest entuzjazm, pomysłowość i trud układających. – Najważniejsze jest jednak to, że musi być ładnie, bo tą drogę będzie szedł Jezus Chrystus i błogosławił parafię. Nieważne, że po przejściu procesji po dywanach nie ma śladu – dodaje Pani Maria.
